Mieke

Ik ben Mieke en van jongs af aan heb ik al een grote passie voor dieren. Dit zorgde er dan ook voor dat ik na mijn middelbare school aan de opleiding dierenartsassistente begon. In 2010 studeerde ik af en al snel vond ik een job als dierverpleegkundige in een dierenartsenpraktijk .

Het enige wat nog ontbrak waren eigen huisdieren. Daar kwam in 2013 verandering in. Kennissen van ons wilden hun 8 jarige Weimaraner laten inslapen omdat ze er zelf geen tijd meer voor hadden en geen geschikte thuis vonden. Al snel veroverde hij ons hart en zo kwam enkele weken later Edo bij wonen. Een betere vriend hadden we ons niet kunnen wensen. Hij was zachtaardig, aanhankelijk, lief en enorm dankbaar.

Maar mijn grote liefde was toch de Dalmatiër. Al jaren droomde ik van een gestippelde vriend en dus besloten we een vriendinnetje voor Edo in huis te halen. We kwamen terecht bij Paul van Mol (kennel Per Makuli) die net een nestje pups verwachtte. Enige tijd later mochten we Nena in ons gezinnetje verwelkomen. Al snel werd ze dikke vriendjes met Edo die ineens zijn tweede jeugd ontdekte.

Enkele weken later sloeg echter het noodlot toe. Edo werd gediagnosticeerd met longkanker en nog geen week later moesten we hem laten inslapen. Ons verdriet was groot en ook Nena liep er verloren bij zonder haar grote vriend. Dus besloten we een nieuwe Weimaraner in huis te halen. We gingen op zoek en kwam terecht bij kennel de Maaskanthoeve in Nederland. We kozen het schattigste grijze snoetje en noemden hem Bono.

Ondertussen kwam ik terecht in de wereld van de hondenshows. Al snel groeide het verlangen om zelf een nestje te fokken. Dus besloot ik om mij iets verder te verdiepen in het fokken en volgde ik de cursus tot hondenfokker. 

Ondertussen hebben we al enkele nestjes zelf gefokt en is de passie en liefde voor het ras alleen nog maar groter geworden.